واکنش های مختلف در رابطه با تشخیص اوتیسم (قسمت دوم)

با سلام

دانش ناگهانی از ابتلای فرزند به بیماری اوتیسم لحظه بسیار سنگین و نگران کننده ای در زندگی میباشد. این معضل بدون مقدمه باعث تغییر شدیدی در زندگی شخص میشود.

اولین نگرانی شما آینده فرزندتان و تجربه های او در آینده هست. نگرانی دیگر شما چگونگی کنار آمدن خود و خانواده شما  با این معضل در سالهای پیشرومیباشد. چالش های روزمره و مراقبت از فرزندتان نگرانی دیگری در ذهن شما میباشد. این یک نقطه عطف بسیار مهم در زندگی شما و دیگران در خانواده شما هست. حمایت احساسی  و فرا گرفتن اطلاعات حقیقی و علمی برای بوجود آوردن آینده ای مثبت حرکت بسیار مهمی در این مرحله میباشد.  

واکنش های مختلفی پس از شنیدن جمله " فرزند شما اوتیسم دارد." بوجود میاید. این واکنش های کاملا طبیعی میباشند.

"انکار" حقیقت وجود این بیماری یکی از واکنش ها والدین میتواند باشد. در زمان" انکار کردن" ممکن است شنیدن و قبول حقایق برای شما مشکل باشد. انکار کردن طریقی در کنارآمدن با شنیدن ابتلا به این بیماری هست. برای برخی از والدین ممکن است این راهی برای رد کردن این مدت مشکل باشد. مهم اینست که شما از این احساس" انکار" با خبر بوده و به آن اجازه مداخله در تصمیم گیری های مثبت در مورد مداوای فرزندتان را ندهید.

"سوگواری" برای از دست دادن امیدها و رویاهای که برای فرزند خود داشتید واکنش دیگر به  فهم داشتن اوتیسم میباشد. غمگین بودن به شما کمک میکند که در قبول این موضوع رشد کنید. غمگین بودن حق شما هست و بیان آن باعث آرامی احساسات شما میشود. "عصبانیت و خشم" به دیگران واکنش طبیعیی دیگری در این پروسه هست و بیان آن یک راه طبیعی و سالم برای کنار آمدن با احساسات شما میباشد.

بدلیل اینکه ممکن است  شما تصور کنید که دوستان و افراد خانواده نمیتوانند معضل اوتیسم فرزند شما را قبول کنند از آنها دوری میگیرید و این خود باعث احساس" انزوا و تنهای" برای شما خواهد شد.

برخی از والدین احساس " گناه" کرده و فکر میکنند که آنها به طریقی مقصر ایجاد بیماری اوتیسم در فرزندشان هستند. ریشه این احساس گناه میتواند به این دلیل باشد که تا کنون دلیل قطعی برای بیماری اوتیسم وجود ندارد. فهمیدن اینکه این احساس و واکنش طبیعی میباشد به کنار آمدن و کنترل این احساس کمک بسیار میکندو

احساسات شما در مورد آنچه آینده برای شما و فرزندتان در نظر دارد متیوانند به آسانی شما را از توان انداخته و در گردابی که درست میکنند غرق کنند. احساسات دردناک یک واقعه طبیعی میباشد و قبول آنها میتواند به شما در پیشروی و حمایت فرزندتان کمک بسیار کند. احساسات بسیار قوی هستند و اگر آنها را بدون اعتنا رد کنید اغلب اوقات دوباره بیرون آمده و ظاهر میشوند و خود معضلی جدید وخطرناک خواهند بود.

 

در آیند ه نزدیک راجع به نقش والدین در مقابله با اوتیسم فرزندشان بیشتر صحبت خواهیم داشت.

باامید

 

آیا شما به اندازه کافی می خندید؟

با سلام

خنده و شادی یکی از مهمترین اجزا آسودگی روان و مدیریت مشکلات می باشد. این فلسفه نه تنها برای بهبودی زندگی معلولان ذهنی و جسمی استفاده می شود بلکه بایستی برای بهبودی مدیریت سازمان های بهداشتی هم استفاده شود. دکتر پچ آدامز موسس بیمارستان "آفیت باشه" در کارولینا٬ آمریکا (عکس بالا یکی از دپارتمان های بیمارستان)  از مهمترین طرفداران این فلسفه بوده و همیشه با لباس دلقک ها بیماران را ویزیت و معالجه میکند. من افتخار ملاقات دکتر آدامز را در دوران دانشگاه داشتم . او شخصی بسیار شوخ و با مزه هست و باور دارد که خنده بهترین علاج هر بیماری می باشد.  بنابراین هر از گاهی برای تغییری مختصر در روش معمولی این سایت٬ من طنزی مختصر برای لذت دوستان آپ می کنم.

برای اطلاع بیشتر راجع به دکتر آدامز لطفا به آدرس های ایترنتی زیر رجوع کنید:

بیمارستان "آفیت باشه" http://www.patchadams.org/campaign/

استرس٬ طنز و خنده ( زندگی دکتر آدامز)  http://www.chy.com.au/patch.htm

دوست محترمی تکه زیر را در سایت خصوصی خود آپ کرده و با اجازه ایشان من کپی آنرا در اینجا می آورم. این جوک به انگیلسی هم گفته شده ولی البته بدون رجوع به شخصیت های ایرانی.

 برای دسترستی به سایت اصلی اینجا را کلیک کنید:

http://www.banoumaryam.blogfa.com/

و حالا طنز زیر:

سوال : چرا مرغ از خيابان رد شد؟

ــ ارسطو : طبيعت مرغ اينست که از خيابان رد شود .

ــ موسي : و آنگاه پروردگار ازآسمان به زمين آمد و به مرغ گفت به آن سوي خيابان برو و مرغ چنين کرد و پروردگارخشنود همي گشت .

ــ مارکس : مرغ بايد از خيابان رد ميشد . اين از نظر تاريخي اجتناب ناپذير بود .

ــ رياضيدان : مرغ را چگونه تعريف ميکنيد؟

ــ نيچه : چرا که نه؟

ــ فرويد : اصولاً مشغول شدن ذهن شما با اين سؤال نشان ميدهد که به نوعي عدم اطمينان جنسي دچار هستيد . آيا در بچگي شصت خود را ميمکيديد ؟

ــ داروين : طبيعت با گذشت زمان ، مرغ را براي اين توانمندي ردشدن از خيابان انتخاب کرده است .

ــ همينگوي : براي مردن . در زيرباران

ــ سيمون دوبوار : مرغ نماد زن وهويت پايمال شدهء اوست  . رد شدن از خيابان در واقع کوشش بيهودهء او در فرار از سنتها و ارزشهاي مردسالارانه را نشان ميدهد .

ــ پاپ اعظم : بايد بدانيم که هرروز ميليونها مرغ در مرغداني ميمانند و از خيابان رد نميشوند  . توجه ما بايد به آنها معطوف باشد . چرا هميشه فقط بايد دربارهء مرغي صحبت کنيم که از خيابان رد ميشود ؟

ــ صادق هدايت : از دست آدمها به آن سوي خيابان فرار کرده بود ؛ غافل از اينکه آن طرف هم مثل همين طرف است ، بلکه بدتر !

ــ شیرين عبادي :  نبايد گمان کرد که رد شدن مرغ از خيابان به خاطر اسلام بوده است . در تمام دنيا پذيرفته شده که اسلام کسي را فراري نميدهد .

ــ نيل آرمسترانگ : يک قدم کوچک براي مرغ ، و يک قدم بزرگ براي مرغها  .

- حافظ : عيب مرغان مکن اي زاهد پاکيزه سرشت ، که گناه دگران برتو نخواهند نوشت  .

ــ فردوسي : بپرسيد بسيارش از رنج راه ، ز کار و ز پيکار مرغ وسپاه  .

ــ سعدي : و مرغي را شنيدم که درآن سوي خيابان و در راه بيابان و در مشايعت مردي آسيابان بود وي را گفتم : از چه رو تعجيل کني؟
گفت :  ندانم و اگر دانم نگويم و اگر گويم انکار کن

ــ ناصرالدينشاه  : يک حالتي به ما دست داد و ما فرموديم ازخيابان رد شود . آن پدرسوخته هم رد شد  !

ــ اريش فون دنيكن : مثل هر بارديگر که صحبت موجودات فضاييست، جهان دانش واقعيات را کتمان ميکند . مگر آنتنهاي روي سر مرغ را نديديد ؟
ــ احمد شاملو :و من مرغ را، درگوشه هاي ذهن خويش، ميجويم . من، ميمانم . و مرغ، ميرود، به آن سوي خيابان . و من، تهي هستم ، از گلايه هاي دردمند سرخ …

ــ فروغ فرخزاد : از خيابانهاي کودکي من ، هيچ مرغي رد نشد .

ــ سهراب سپهري : مرغ را در قدمهاي خود بفهميم ، و از درخت کنار خيابان ، شادمانه سيب بچينيم .

ــ رنه دکارت :  از کجا ميدانيد که مرغ وجود دارد؟ يا خيابان؟ يا من ؟

ــ بودا : با اين پرسش طبيعت مرغانهء خود را نفي ميکني .

ــ پدرخوانده : جاي دوري نميتواند برود  .

ــ ماکياولي : مهم اينست که مرغ از خيابان رد شد. دليلش هيچ اهميتي ندارد . رسيدن به هدف، هرنوع انگيزه را توجيه ميکند  .

ــ هيتلر : اگر ارادهء ما همچنان قوي بماند، مرغ را نابود خواهيم کرد !

با امید....

اوتیسم در دوران کرونا (قسمت اول)

معضل اوتیسم  شرایط پیچیده‌ی عصبی-رفتاری که شامل اختلالاتی در برخوردهای اجتماعی و رشد کلامی و مهارت‌های ارتباطی همراه با رفتارهای تکراری و سخت است . به دلیل گستردگی علائم  این بیماری آن را اختلال طیف اوتیسم (ASD) می‌نامند. اوتیسم، مانند پازلی بهم ریخته است. کودک مبتلا چشمانی سالم دارد اما به چشم کسی نگاه نمی کند، شنوایی سالمی دارد اما صدایش که می زنی به اسمش هیچ توجهی نمی کند، توانایی ارتباط برقرار کردن ندارد، گاه بیخودی می خندد، گاه گریه سر می دهد و بیقراری می کند ظاهری سالم و درونی آشفته دارد. این بیماری شامل اختلال در طیف وسیعی از علائم و مهارت‌ها در سطوح مختلف است. 

کودکان مبتلا به اوتیسم معمولا با تعلیم و تربیت مخصوص میتوانند بهبود نسبی داشته باشند. رفتار درمانی به این کودکان کمک و مدد مثبت میدهد و به آنها قدرت فراگیری ارتباط با دیگران را میدهد. این کودکان می توانند با این روش یاد بگیرند که در آینده به خود کمک کنند.

درمان در سن های اولیه به کودکان مبتلا کمک میکند که ارتباط اجتماعی بهتری برای خود داشته باشند. گفتار درمانی و کار درمانی در معالجه این کودکان بسیار مهم و مفید می باشد. در برخی اوقات دارو درمانی هم به دیگر روش های درمانی برای بهبودی این کودکان اضافه میشود.

دقیقا چه نوع درمانی برای کودک مبتلا به آتیسم احتیاج هست بستگی به علائم بیماری او دارد و برای هر کودکی میتواند کمی تفاوت داشته باشد. چون افراد مبتلا به آتیسم با هم تفاوت بسیار دارند روش های بهبودی آنها نیز با هم فرق دارد. بنابراین تعلیم تمام افراد خانواده در کمک به این کودکان برای بهبودی آنها بسیار مهم هست.

یکی از مهمترین مراحل معالجه کودک مبتلا به آتیسم تعلیم افراد خانواده در مورد بیماری او میباشد. این تعلیمات می تواند از استرس افراد خانواده کم کند و به کودک برای بهتر رفتار کردن کمک میکند. باید از هر نوع کمکی در این موارد استفاده کرد. دوستان٬ فامیل ها ٬ خانواده های که فرزند مبتلا به آتیسم دارند٬ متخصصین درمانی و اطبا همه منبع های مهم کمکی در این کوشش میباشند. 

مراحل زیر را بایستی به خاطر سپرد:

۱- برنامه استراحت برای خود بگذارید. مراقبت از کودک آتیستیک بسیار مشکل و همراه با استرس میباشد. والدین و آنان که به این کودکان کمک میکنند بدون استراحت قدرت عمل را از دست می دهند.

۲- در دوران نوجوانی این کودکان بایستی کمک بیشتری پیدا کرد. این دوران برای نوجوان و برای تعلیم دهنده بسیار دوران مشکی میباشد.

۳- با خانواده های دیگر که خود دارای کودکی مبتلا به این معضل میباشند تماس بگیرید. این تماس ها برای یادگیری و برای ایجاد استراحت و همچنین برای بهبودی کودک بسیار مهم میباشد. در این تماس ها خانواده ها می توانند راجع به مسائل مشترک کودکانشان بحث کرده و از تجربه های همدیگر استفاده کنند.

متاسفانه معضل کرونا تاثیر مستقیم منفی در مداوا کردن اوتیسم داشته و آنرا بسیار مشکل میکند. با ایجاد  فاصله گذاری اجتماعی ، امکان استفاده از مراکز و موسسات مرتبط  با توانبخشی مبتلایان به اوتیسم وجود ندارد که در چنین شرایطی مبتلایان به اوتیسم ،  بهم ریخته تر خواهند شد چرا که آموزش و توانبخشی و گستردگی تعاملات را از دست داده اند.

به گفته خانم سمیه کریمی روانشناس و درمانگر اوتیسم در چنین شرایطی خانواده های افراد مبتلا به اوتیسم نیز، با توجه به نگهداری تمام وقت از کودکان مبتلا به اوتیسم زمان استراحت و ریکاوری را از دست داده اند. توصیه او در این شرایط اینست که در سطح اجتماع و خارج از خانواده از طریق تلفن و پیام با این خانواده ها  در ارتباط باشیم و با همدلی ،  حرفهایشان رو گوش کنیم.  در سطح درون خانواده ( پدر، مادر ،خواهر و برادر) نیز  افراد باید با یکدیگر همکاری داشته باشند و بصورت نوبتی مراقبت از فرد مبتلا به اوتیسم صورت گیرد تا استراحت برای همه اعضای خانواده مهیا و روحیه لازم و انرژی سالم خانواده حفظ شود. برای انجام این مهم بخاطر داشتن گزینه های 1 تا 3 که در بالا از آنها یاد شده اهمیت خاص دارد. این شرایط باید بصورتی پیش رود که خستگی های بیشتر ایحاد اضطراب  برای کودک اوتیسم نشود  زیرا تنش بیشتر باعث بهم ریختگی و بیقراری بیشتر او میشود که این بیقراری ها ، خستگی مراقب را هم بیشتر می کند و در نهایت ،  شرایط خانه غیر قابل تحمل خواهد شد . زندگی با کودکان مبتلا به اوتیسم کار بسیار مشکلی میباشد ولی با استفاده از کمک های دیگران این مشکل میتوانند حل شود. 

با امید

https://www.irna.ir/news

بازگشت به دوستان

با سلام: مدتها میباشد که بدلایل بسیاری از نوشتن در محیط بلاگفا غافل مانده و متاسفانه از گفتگو با شما عزیزان دور افتادم. ولی همیشه جای بهبودی و بهتر سازی اوضاع وجود دارد. من اکنون پس از انتقال از آمریکا در ایران زندگی میکنم. علاقه خاص من به بررسی و پژوهش در ضمینه سلامت روان میباشد و خوشحالم که میتوانم یادگرفته های شخصی و علمی خود را در این محیط با دوستان شریک باشم. آپ های جدید را با بحثی راجع به اوتیسم شروع کرده و ممکن است در چند بخش ارائه شود.

با امید